اسمش امیر بود. کارش معبر زدن از معبر مین ها بود، اما به دل خیلی ها معبر می زد. مرگ را هم به سخره گرفته بود. آنقدر محبوب بود که فرشته ها بدنبال دزدیدنش از روی زمین نقشه می کشیدند. چند باری بازی با مین ها کار دستش داد و یک بار کف پایش را به دست مینی سپرد. وقتی از او شرح ماجرا را می ‌پرسیدی کل آن را با این جمله جواب می‌ داد که «صدام پایم را گاز گرفته»! همسنگرانش خوشحال بودند که اورا از چنگال فرشته ها در آورده بودند و به عنوان یادگاری دفاع مقدس برای خود نگاه داشته اند. اما امیر چشمانش به آسمان بود. به دنبال رد پرهای بال همسنگرانش. سال ها بعد امیر دلش تاب نیاورد. دوباره راهی سرزمین عشق شد. اما اینبار فرشته ها زرنگتر بودند و امیر را طوری از زمینی ها دزدیدند که اثری از او بجای نماند. امیر در میان مین ها و هزاران پوند مواد منفجره راهی به دل آسمان باز کرد و زمین را به اهلش سپرد و رفت.... آری فرشته ها هم دزدی می کنند...

پ,ن: حرف دل یکی از فرزندان شهید امیر اسدی :‌ بابا جون شهید گمنام نیستی اما خوب میدونم که گمنامتر از شهدای گمنامی به قول شهید آوینی:"گمنامی برای شهرت پرستان درد آور است وگرنه همه اجرها در گمنامی است..."

شادی روح این شهید بزرگوار صلوات....

ادامه مطلب 24 برنامه که شهید با خودش قرار گذاشته بود انجام بدهد...