روحِ خدا، مثل همیشه آرام و مصمم می‌گوید: نباید رد شود!

 همین کافیست تا چند جوان با غیرتِ بوشهری، دست به کار شوند. نادر، جلوتر از همه بی‌تاب‌تر…

حرف امام نباید روی زمین بماند…نباید

تلاطم امواج، ده ها عکاس و خبرنگارِ خفته بر نفتکش غول پیکر بریجتون را مثل گهواره تکان می‌دهد، بی آنکه آب در دلشان تکان بخورد؛ که ناگهان بغض خلیج فارس می‌ترکد؛ بغضِ بوشهر، بغضِ جنوب وطن ، بغضِ ایران می‌ترکد…

بریجتون افسانه‌ای، از پهلو شکافته است؛ مین دریایی ۷۰۰ کیلویی، حیثیتِ ایالات متحده را برباد می‌دهد؛ نادر، ایالات متحده را در برابر چشمان عالم بی‌آبرو می‌کند.

روحِ خدا، همچنان آرام، فرزندانش را به آغوش می‌کشد؛ نادر مهدوی را پیش از همه و بیش تر از همه…

على‏ رغم این که آمریکا سعى نمود این حادثه را بى‏ اهمیت تلقى نماید، اما چنین ضربه ‏اى براى حیثیت سیاسى و نظامی اش جبران ‏ناپذیر بود و مهم‏ تر از همه این که عملاً ابتکار عمل در خلیج فارس را به دست ایران مى‏ داد. این رخداد سبب شد که کاروان‏ هاى بعدى بی ‏سر و صدا و تبلیغات و با رعایت پنهان کارى از سواحل کویت به دریاى عمان و بالعکس حرکت کنند، در حالى که همواره خطر مین‏ ها، قایق‏ هاى تندرو و موشک ‏هاى کرم ابریشم را احساس میکردند.

حماسه شهید نادر مهدوی، کابوسی که از یاد آمریکایی‌ها نخواهد رفت!

آنچه مسلم است اینکه جمهوری اسلامی ایران تجربه رویارویی مستقیم با ناو‌های آمریکایی در خلیج فارس در جریان جنگ تحمیلی را نیز داشته از جمله ماموریت‌هایی که به فرماندهی دلاور شهید “نادر مهدوی” و گروه چند نفره تحت امر وی در سال ۶۶ واگذار شد؛ شهید نادر مهدوی با همراهی اندک همرزمانش، خلیج فارس را تا ماه‌ها برای ناوگان فوق‌مدرن‌ آمریکا و متحدانش ناامن کرد و حیثیت نظامی دولتمردان این کشور را بارها به بازی گرفت و کابوسی فراموش نشدنی برای نظامیان آمریکایی به یادگار گذاشت.

یکی از ماموریت‌های شهید مهدوی در مواجهه مستقیم با ناو‌های آمریکایی، هنگامی بود که نخستین کاروان نفتکش‏‌هاى کویتى تحت پرچم آمریکا و با اسکورت ناوشکن‏‌هاى ابرقدرت غرب، دو روز بعد از تصویب قطعنامه ۵۹۸ حرکت خود را از سواحل امارات متحده عربى در دریاى عمان آغاز کرد. کاروان اسکورت نفتکش‏‌هاى “گس پرنس ” و “بریجتون ” – که نام‏‌هاى عربى آنها توسط شرکت آمریکایى عوض شده بودند – با سرو صداى زیادى مأموریت خود را آغاز کرده و به سلامت از تنگه هرمز گذشتند اما، در نزدیکى جزیره فارسى با خطر جدى مواجه شده و نفتکش ۴۰۰ هزار تنى “بریجتون ” با یک مین دریایی برخورد کرد. بازتاب این حادثه بسیار گسترده بود.

على‏‌رغم این که آمریکا سعى کرد این حادثه را بى‏ اهمیت تلقى کند اما چنین ضربه‌اى براى حیثیت سیاسى و نظامى آمریکا جبران‏‌ناپذیر بود و مهم‏‌تر از همه این که عملاً ابتکار عمل در خلیج فارس را به دست ایران مى‏‌داد. این رخداد سبب شد که کاروان‏‌هاى بعدى بی‌سر و صدا و تبلیغات و با رعایت پنهان کارى از سواحل کویت به دریاى عمان و بالعکس حرکت کنند، در حالى که همواره خطر مین‏‌ها، قایق‏‌هاى تندرو و موشک ‌هاى کرم ابریشم را احساس می‌کردند.

ولی نادر مهدوی بازهم آرام ننشست تا استکبار را بیش از پیش بی آبرو و ذلیل تر کند. نادر مهدوی ، سرانجام در ۱۶ مهرماه ۱۳۶۶ ، ناوگروهِ تحت امرش که از بوشهر حرکت کرده بود، یک فروند هلی کوپتر آمریکایی را سرنگون ساخت. سرانجام با آتش مستقیم تفنگداران دریایی آمریکایی مجروح شد و به اسارت آنان در آمد. سپس در عرشه ناو «یو اس. چندلر» مورد شکنجه قرار گرفته و به شهادت رسید. علاوه بر شهید مهدوی، بیژن گرد، خداداد آبسالان، غلامحسین توسلی، مهدی محمدیا، مجید مبارکی و نصرالله شفیعی بازیگران یکی از درخشان‌ترین سکانس‌های تاریخ این مرز و بوم بودند که در نبرد جنگی مستقیم ایران و آمریکا به شهادت رسیدند.