هرگاه نیروهای گردان بقیه الله میانه به جبهه ها اعزام می شدند تمام امکانات از قبیل پوشاک و مواد خوراکی را مدرسه زینبیه تأمین می کرد، حتی در تابستان که مدارس تعطیل بود، اکثر دانش آموزان زینبیه به مدرسه آمده و برای کمک به رزمنده ها فعالیت می کردند.

   سال ۱۳۶۵، شش سال از جنگ تحمیلی گذشته بود و بعد از عملیات موفقیت‌آمیز "کربلای ۵" رادیو اسرائیل و رادیو عراق خبر از حمله قریب‌الوقوع هواپیماهای میراژ و سوخو و میگ به شهرهای ایران می‌دادند و تبلیغات گسترده رسانه‌ها برای ارعاب مردم و تخلیه شهرها و تضعیف روحیه مقاومت در پشت جبهه آغاز شده بود و در این میان یکی از شهرهایی که مورد تهدید واقع شد، شهر میانه بود.

   بعد از ظهر شنبه یازدهم بهمن ماه، هواپیماهای دشمن بعثی دو نقطه از شهر میانه را بمباران کردند که محله‌های بمباران شده عبارت بودند از اطراف حمام بلور و روبروی ترمینال که هر دو مناطق مسکونی بودند. این بمباران به شهادت و مجروح شدن چندین بی‌گناه انجامید و ده ها نفر از مردم عادی شهر که میانشان مادر و کودکی دو ساله که در آغوش هم جان داده بودند به چشم می‌خورد.

   ساعاتی بعد هنوز از وحشت و ترس و دلهره مردم کاسته نشده بود که شایعه حمله مجدد هواپیماهای جنگنده بعثی عراق طوفانی از وحشت را دامن زد.

   این خبر که " ساعت ۱۰:۳۰ روز ۱۲ بهمن دبیرستان زینبیه بمباران می‌شود" به نقل از رادیو عراق و اسرائیل پخش شده بود، دهان به دهان می‌چرخید و تأثیر روانی حمله هوایی روز قبل و شهادت جمعی از همشهریان بی‌گناه و مظلوم و حالا خود شایعه یعنی بمباران دبیرستانی دخترانه مردم را به مقاومت بیشتر و گرفتن انتقام ترغیب می‌کند.

   دومین بمباران روز یکشنبه اولین روز دهه فجر، روز دوازدهم بهمن ماه دقیقاً ساعت ۱۰:۳۰ صبح اتفاق افتاد و این در حالی بود که آن روز تمام مدارس دخترانه و پسرانه خود را برای برگزاری جشن‌های دهه فجر انقلاب اسلامی آماده می‌کردند و علاوه بر آن از طرف بنیاد شهید انقلاب اسلامی نیز اعلام شده بود که پیکرهای مطهر شهدای بمباران روز قبل در این روز تشییع می‌شود.

   همزمان با بمباران دبیرستان زینبیه، دبستان ثارالله یا همان فاطمه الزهرا(س) که هم مدرسه دخترانه و هم مدرسه پسرانه بود مورد اصابت بمب‌ هواپیماهای عراقی قرار می‌گیرد و ساختمان سپاه پاسداران که در نزدیکی دبیرستان زینبیه واقع بود به وسیله راکت تخریب شد و ۶ نفر سپاهی از مدافعان حریم آسمان میانه که در پشت‌بام مشغول نصب تیربار برای حراست از جان دانش‌آموزان بی‌گناه زینبیه آماده شده بودند به شهادت رسیدند، این خود صفحه‌ای دیگر از تاریخ خون رنگ دفاع مقدس را نقش زد.

   دبیرستان زینبیه از شمال به دبیرستان حکمت و از جنوب به خیابان امام خمینی(ره) متصل است و در غرب آن ساختمان سپاه پاسداران و در شرق ساختمان شهرداری قرار گرفته که فاصله بین دبیرستان تا ساختمان سپاه یک کوچه شش متری است و بیمارستان امام خمینی(ره) هم در غرب دبیرستان بعد از ساختمان سپاه و حدود چهل متری با آن فاصله دارد. یعنی به مرکز اداری (شهرداری) و مرکز نظامی(به سپاه) و مرکز درمانی و بهداشتی (بیمارستان) نزدیک بوده و همین شرایط میزان خطر بمباران دبیرستان را نسبت به دیگر نقاط شهر افزایش داده است.

   این دبیرستان حتی در میان رزمندگان جبهه‌های نبرد نیز مکانی شناخته شده بود چرا که هر چه از طرف این دبیرستان به جبهه‌ها فرستاده می‌شد که البته کم نیز نبود روی آن زینبیه میانه با خطی درشت نوشته می‌شد، به مخصوص بچه‌ها همراه مرسولات خود نامه‌هایی هم به برادران رزمنده ارسال می‌کردند، یعنی زینبیه هم پایگاه علم بود و هم پایگاهی برای حمایت بی‌دریغ از رزمندگان؛ هرگاه نیروهای گردان بقیه‌الله میانه به جبهه‌ها اعزام می‌شدند تمام امکانات از قبیل پوتین و پوشاک و مواد خوراکی و… را مدرسه زینبیه تأمین می‌کرد.

   حتی در تابستان که مدارس تعطیل بود، اکثر دانش‌آموزان زینبیه به مدرسه آمده برای کمک به رزمنده‌ها فعالیت می‌کردند و همه اینها باعث انتخاب هدفدار برای بمباران این دبیرستان بوده است؛ مردم میانه در تمام دوران جنگ از هیچ کمکی به جبهه‌های جنگ کوتاهی نکردند.

   گاهی اوقات که هلال احمر از طرف بانک خون، مردم را برای اهدای خون دعوت می‌کرد، وقتی اعضای هلال احمر وارد دبیرستان می‌شدند، می‌دیدند که دختران دبیرستانی زینبیه صف کشیده برای اهدای خون داوطلب ‌شدند و حتی آنهایی که از لحاظ فیزیکی قادر به اهدای خون نبودند با اصرار می‌خواستند تا از آنها خون‌گیری شود.

   بعد از بمباران پی در پی، میانه کم‌کم خالی از سکنه ‌شد؛ مردم داغدیده و نگران خانه‌ها را رها کرده و در روستاهای اطراف و خارج از شهر پناه ‌گرفتند و بمباران شهر و حادثه کربلای زینبیه سیل بیانیه‌ها و اعلامیه‌ها را از هر طرف به سوی شهر داغدیده روانه ‌کرد.

   در طول دو روز بمباران جمعاً ۱۰ فروند هواپیما ۳۲ بمب و راکت خود را بر سر مردم بی‌دفاع ‌ریختند و بعد از بمباران مردم بی‌پناه را در اماکن عمومی با قساوت تمام به رگبار گلوله ‌بستند.

   طبق اطلاعیه رئیس اطلاعات جنگی شورای عالی دفاع جمهوری اسلامی ایران، در اول فوریه ۱۹۸۷ برابر ۱۲ بهمن ۱۳۶۵ رژیم بعثی حاکم بر عراق بعد از عملیات پیروزمندانه در «کربلای ۵» جنگ شهرها را تجدید کرد. دانش‌آموزان معصوم و بی‌گناه دبیرستان دخترانه شهرستان میانه هدف هجوم و پرتاب بمب‌های خوشه‌ای قرار گرفتند و این حملات ۶۸ نفر شهید و ۲۰۰ زخمی به جای گذاشت.

   موجی از خشم و انتقام میانه را فرا ‌گرفت و  ۲۹ بهمن سال ۱۳۶۵ یک گردان از بسیج میانه برای انتقام، عازم جبهه‌های حق علیه باطل ‌شدند و نه تنها با شهادت دختران معصوم و مردمان بی‌گناه از مقاومت مردم کاسته نشد بلکه آنها فرزندانش را برای انتقام از خون به ناحق ریخته خواهران و همشهریان بی‌دفاع‌شان راهی جبهه ‌کردند.